နာဂစ္ ခရီးသည္..(တတိယ ပိုင္း )

ျမင္ရ တဲ ့ျမင္ကြင္းက စိတ္မ သက္သာ စရာပါ ကြ်ဲ ၊ ႏြား အစရိွ တဲ ့ တိရိစၧာန္ ေသေကာင္ မ်ား မွာ ကားလမ္း ေဘး တဖက္ တခ်က္ မွာ အမွိုက္သရုိက္ မ်ား ၾကား မွ ယင္မဲၾကီး မ်ားအံုခဲ ကာအပုတ္နံ ့ေတြ လွိုင္ထြက္ ေနျခင္း ျဖစ္ သည္..။ က်ေနာ္လဲ ထိုျမင္ကြင္း မ်ားကို မၾကည္ ့ခ်င္ သျဖင့္ ကား ထဲျပန္၀င ္လိုက္ ပါ သည္..။ ဒီလိုနဲ ့ ပဲ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း၀န္း တခုထဲ ကားေမာငး္၀င္ လာခဲ့ ပါ တယ္…။ က်ေနာ္တုိ ့ကား ရုတ္တရက္ ေမာင္း၀င္ လာေတာ ့ ဘုန္းၾကီး ေက်ာင္း ထ ဲေရာက္ေနၾကေသာ ဒုကၡ သည္ မ်ားမွာ ႏြမ္းလွ်ေနေသာ အသြင္ မ်ားျဖင္ ့မိမိတို ့အား စူးစမ္းေငးေမာ ေနၾကပါ သည္..။ အတူလုိက္ ပါလာေသာ သူငယ္ခ်င္ း မ်ား မွာ ကား ေခါင္မိုးေပၚ မ ွေန၍ အသီးသီး ခုန္ဆင္ း ေနခ်ိန္ မွာ က်ေနာ္ က အနီးနားရွိ ဒုကၡ သည္ တေယာက္ အား… `ဆရာေတာ္ ရွိလား..က်ေနာ္တို ့ ..ဒီေက်ာင္းမွာရွိတ ဲ့ ..ဒုကၡ သည္ ေတြ အတြက္ ဆန္လွဴဖို ့ တာ..´ လို ့ လဲ ေျပာလိုက္ ေရာ ထိုသူ မွာ ၀မ္းသာအားရ အသံကုန္ ေအာ္ လိုက္ ေလ သည္..`ေဟး…ေက်ာင္းထဲ က သူေတြ ..ဒီမွာငါ တု့ိ စား ဖို့ ဆန္ လာ လွဴတာ တဲ ့ ေဟ ့ ..ဆရာေတာ ္ ကိုလဲ သြားေလွ်ာက္ ၾက ..ဆန္ေတြ လဲ လာကူခ် ေပးၾကပါဦး ဟ..´ထိုသူအ သံ အဆံုးမွာပဲ ..ေနရာအသီးသီး မွ ေျပးထြက္လာေသာ ကေလး လူၾကီး မ်ား၏ မ်က္ ႏွာ မ်ားသည္.. ညိဳးငယ္ေနရာ မွ ခ်က္ ခ်င္း ၀င္းပ ကာ အျပံဳးကိုယ္စီ ျဖင္ ့ ျမင္လိုက္ရ သည္ ့အခါ က်ေနာ္ ေျပာမျပ ႏိုင္ေလာက္ ေအာင္ မိမိ လုပ္ရပ္ အား ပီတ ိ ျဖစ္ မိ ပါ သည္…။
လူလတ္ပိုင္း အရြယ္ ရွိ ေယာက်ၤားသား မ်ားမွာ အကၤ ်ီ ကိုယ္ဗလာ ႏွင္ ့ ေရွ ့ဆံုး မွ ထြက္ လာကာ “ထမ္းစရာရွိရင္ က်ေနာ္ တို ့ကိုေျပာ ပါ ..က်ေနာ္တို့ ထမ္း ပါ ့မယ္ ..” “အခုလို လာလွဴတာ ေက်းဇူးတင္လိုက္ တာ ဗ်ာ..က်ေတာ္ တို ့ တေတြ ဆရာေတာ္က အစ ေရဆိုဆန္ကို စားေနၾကရတာ…အဲဒါေတာင္ မွ ေနာက္ရက ္ ဆို တေက်ာင္းလံုး စားစရာ မရွိေတာ ့ ဘူး…ဆရာေတာ ္ မွာရွိတဲ ့ ဆန္ကို လူသံုးေလးရာေလာက္ စားၾကေတာ ့ ဆန္ျပတ္ေတာ ့ မွာ ဆရာေတာ္ လဲေနာက္ ရက္အတြက္ စိတ္ပူေနရတာ..ဆရာေတာ ္က မေျပာေပမယ္ ့ က်ေနာ္ တို ့ က သိ ပါတယ္ ဗ်ာ..အခုလို လာလွဴတာ ဆရာေတာ္ သိရင္၀မ္းသာ မွာ ဗ်…”
ထိုသူ က က်ေနာ္ အား စကား ေတ ြ ေဖာင္ ဖြဲ ့ေအာင္ အားရ ၀မ္းသာ ေျပာေနခ်ိန္ မွာပဲ ဆရာေတာ္ မွာ…ေခါင္မိူး မရွိေတာ ့တဲ ့ ေက်ာင္းေပၚ မွ ေန၍ ေက်ာင္းေအာက္သို ့ၾကြလာပါသည္..။ “ဒကာေလးတို ့ ဆန္လာလွဴတာဆုိ..” “တင္ ပါ ့ဘုရား…ဆရာေတာ ္ နဲ ့ဒီေက်ာင္းမွာ ရွိတဲ့ ..ဒုကၡသည္ေတြ အတြက္ ပါ ဘုရား…” လို့ က်ေနာ္ ျပန္ ေလွ်ာက္ တင္ လုိက္ ေတာ ့ ဆရာေတာ ္ မွာလဲ စိတ္ေအးသြားသည္ ့ အျပင္ တရားဓမ ၼ ကိုသာ မီွ၀ဲ ေနေသာ ပုဂၢိဳလ္ တို ့ ၏ရင္ ့က်က္ေသာ အျပံုးမ်ိဳးကုိ..က်ေနာ္ ျမင္ေတြလိုက္ ရ ပါ သည္…။ ထို့ေနာက္ ဆရာေတာ္ သည္ က်ေနာ္ တို ့ အဖြဲ ့အား ေက်ာင္းေပၚ သို ့ ေခၚေဆာင္ သြားျပီး.. လွဴဒါန္းမည္ ့ ပံုစံ မ်ားကုိ ေမး ျမန္း ၾကပါ သည္…။ က်ေနာ္ တုိ ့ လဲ ဆရာေတာ္ ႏွင္ ့ တိုင္ပင္ ျပီး ေက်ာင္း အတြက္ ဆန္ ( ၁၀) တင္း ႏွင္ ့ အျခားေသာ ဆီ ၊ ဆား ၊ ငပိ အစရွိသည္ မ်ားကို လွဴဒါန္း ျပီး ဒုကၡ သည္ေတြ အတြက္ ကေတာ ့ လတ္တေလာ စိတ္သက္ သာေစ ရန္အတြက္ အ၀တ္အထည္ မ်ား ေ၀ လိုက္ ပါ သည္..။ ထို ့ ေနာက္ သက္ ၾကီး ဘိုးဘြားမ်ား က်န္းမာေရး အေျခ ေန ေမးျမန္း ျပီး ပါရွိလာေသာ တိုင္းရငး္ေဆး၀ါး မ်ား လွဴဒါန္း လိုက္ ပါ သည္..။ က်ေနာ္တို ့ အဖြ ဲ ့မွ ေက်ာင္း ၀န္း အတြင္းရွိ ေသာက္ေရ သိုေလွာင ္ထားေသာ စဥ္ ့အိုး မ်ားထဲ သို ့ ေရသန္ ့ေဆး လိုက္ ခပ္ သည္ ့ သူမ်ား မွာလဲ. . တက္ညီလက္ ညီ…။ ဆရာေတာ ့ေက်ာင္းအတြက္ လွဴဒါနး္ မွု ကိစၥျပီးေသာ အခါ က်န္ရိွသည္ ့ ဆန္မ်ား ကို ရပ္ကြက္ ထဲ သို ့ ေ၀ရန္ စီစဥ္ ရ ျပန္သည္…။့
ထိုအခါဆရာေတာ္ က ေက်ာင္းရွိ ရဟန္းပ်ိဳမ်ားအား ..ရပ္ကြက္တြင္း က်န္ရွိေန ေသးေသာ သူမ်ားအား စနစ္ တက် ျဖင္ ့ မရလိုက ္ သူမ်ား မရိွ ရေလေအာင္..ရျပီးသူမ်ားလဲ ထပ္ခါ ထပ္ခါ မျဖစ္ရေအာင္. .ၾကီးၾကပ္ ေဆာင္ရြက္ ေစပါသည္..။ ဆ န္ေ၀ေန သည္ ဆိုေသာ သတင္းျဖန္ ့လိုက္တယ္ဆိုရင္ ပဲ ရပ္ကြက္ ထဲ မွ ကေလး လူၾကီး မက်န္ အေျပး ထြက္လာကာ တန္းစီၾကပါသည္..ပထမတြင္ အလုအရက္ တိုးက်ိတ္ ကာ ျဖစ္ေန ေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္းတြင ္ စနစ္တက် ျဖစ္သြားခဲ ့ ပါ သည္..။ ဆန္လာ ယူၾကေသာ ရပ္ကြက္ တြင္း မွ ဒုကၡ သည္ မ်ား ကုိ ျမင္ေတြ ့ ရသည္ မွာလဲ စိတ္ မသက္သာပါ.. ဆန္မရလိုက္ မွာ စိုး၍ ေတြ ့ရာအိပ္ မ်ားဆြဲ လာျပီး တန္းစီ က်ပါသည္.. အခ်ိဳ့ သ ူမ်ားမွာလဲ မိမိအလွည္ ့ ေရာက္ကာမွ ဆန္ထဲ့ ရန္ အိပ ္ မပါလာ ၍ ပုဆိုး ခါးပံုစ မ်ား.. ၀တ္ထားသည္ ့ အက်ီ မ်ားကုိ ျဖန့္၍ ျဖစ္သလို ထဲ့သြားၾကပါသည္..။ ထုိအခ်ိန္ တြင္ ကားေပၚ မွ ေန၍ ေအာက္မ ွ တန္းစီေနေသာ သူမ်ားအား ဆန္ ထဲ့ ေပးေန ေသာ က်ေနာ္သည ္ တဦးျပီးတဥးီ ထဲ့ ေပးေနရင္း ျမန္ျမန္ ျပီးခ်င္ေဇာ ႏွင္ ့ထဲ့ ေပးေနရာ တေယာက္ေသာသူ အလွည္ ့တြင္ ေအာက္ မွ အိပ္ျဖင္ ့ ခံေနေသာသူသည္ မျငိမ္သျဖင္ ့ ဆန္ မ်ား ေဘး သို ့ဖိတ္စင္ ကုန္၏ ။ ဤတြင္ က်ေနာ္ မွ “အိပ္ကိုေသေသခ်ာခ်ာ ကုိင္ထားေလ. . ေဘးဖိတ ္ကုန္ျပီ..” ဟုေျပာလုိက္မိ၏ ။ ထိုအခါ ေအာက္ မ ွအဖြားအုိတဦး၏ တုန္ယင္ေနေသာ အသံျဖင္ ့ေျပာလာ သည္က “ဆာလြန္းလို့ လက္တုန္ေနတာ ပါသား ရယ္..” တဲ့ ။ ထုိအခါ မွ က်ေနာ္ ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည္ ့လိုက္ မိသည္ ပိန္လွီ ၍ ေနေလာင္ ထားေသာ အသားအေရ တုုိ ့ ျဖင္ ့ လူအုပ္ၾကားထဲ ရုန္းကန္ တိုးလာ ရေသာ အမယ္အို တဦးပါ..နဖူးျပင္မွာ ေခ်ြးမ်ားစို ့ေန ျပီး..အမယ္အုိ၏ ဆံထံုးမွာလဲ ေျပေလွ်ာ ့ ေနပါ ျပီ..က်ေနာ္ ့ကို ေမာ ့ ၾကည္ ့လာေသာ အေမအို ၏ မ်က္၀န္းမ်ားမွာ ေမွးမွိန္ေဖွ်ာ ့ေတာ ့ ေနျပီး အားအင္တို ့ ကုန္ခမ္း လုနီးပါး…. . က်ေနာ ္ ေတြေ၀ သြားပါသည္..ေနာက္ထပ္ ဆန္ ေတြ ထပ္ထဲ ့ေပးလိုက္ သည္ “အေမၾကီး ေနာက္ရက ္ေတြ အတြက္ ပါစားလို ့ရေအာင္..” ျပီးေနာက္ အသက ္အရြယ ္ၾကီးသူေတြ အတြက္ က်ေနာ္ အေကာင္းဆံုး နည္းလမ္း ရွာလိုက္ သည္..တန္စီးေနၾကေသာ လူအုပ္ မ်ားထဲ မွာ အသက္အရြယ္ၾကီးျမင္ ့ သူမ်ားကုိ ေရြးထုတ္ကာ သီးသန ္ ့လွဴလိုက္ သည္…ေနာင္ရက္ေတြ မွာ ပါ စားလို ့ ရ ေအာင္ လဲ မ်ားမ်ား လွဴလုိက္သည္..။ ထိုအခ်ိန္ မ်ားတြင္ က်ေနာ္သည္ ၀မ္း လဲနည္း ၏ ၀မ္းလဲသာ ၏ ။ မိမိတို ့ အဘိုး အဖြား အရြယ္ေတြ ၏ ေရွ ့ေရးကုိ ေတြ းမိ သျဖင္ ့ ၀မ္နည္း မိသည္ ၊ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္မိသည္ ။ ဤကဲ ့သုိ ့ ဒုကၡ ပင္လယ ္ ေ၀ေနခ်ိန္ မွာ ကယ္ဆယ္ လွူဒါန္းခြင္ ့ရ သျဖင္ ့ ၀မ္း လည္း သာ ၏ ။ ထုိသို ့ ျဖင့္ ေန၀င္ခါနီး အခ်ိန္မွာေတာ ့ လွဴဒါန္းမွု ့ ကႎစၥ အားလံုး ျပီးစီးသြားခဲ့ သည္..။ ဆရာေတာ္ မွ ေက်ာင္း ေပၚသုိ ့ ေခၚ၍ ခတၱ နား ေစသည္..။ ဆရာေတာ္ အား ျမိဳ့နယ္ ၀န္းက်င္ မွ ပ်က္စီး မွု ့ အေျခေနမ်ား ကို ေမးျမန္း စံုစမ္း ကာ..လူ အေသအေပ်ာက္ မ်ားကို လဲ ေမးျမန္း ခဲ ့သည္..။ အျပန္ ဆရာေတာ္ ကိ ု ဦးခ် အျပီး မွာေတာ ့ဆရာေတာ္ ၏ ဆ ုေပးစကား မွာ “ေနာက္ေနာင္ ကို လဲ အမ်ိဳး ၊ ဘာသာ ၊ သာသနာ ကုိ ဒီ ့ထက္ မက ထမ္းရြက္ ႏိုင္ တဲ့ အမ်ိဳးေကာင္းသား ေယာက်ၤား ျမတ္ မ်ား ျဖစ္ၾကပါေစ တဲ့ ..” ၊ ဆရာေတာ ့ဆုေပး စကား ျပီးျပီး ခ်င္းပဲ က်ေနာ္ ဆရာေတာ ့ ကို ဂတ ိ ေပးလုိက္ တယ္ “ တင္ ပါ ့ ဘုရား .... တပည္ ့ေတာ္ တို ့ ဒီထက္ မက ဒုကၡသည ္ ေတြ ကုိ ကယ္တင္ ႏုိင္ေအာင္ ၾကိဳးစား ပါ ့ မယ္ ဘုရား……” (စတၱဳထ ပိုင္းဆက္ လက္ဖတ္ရွု့ပါရန္)